@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 12 วันที่ 3 มี.ค. 56


อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 12 วันที่ 3 มี.ค. 56

ภุชคินทร์ทุรนทุรายด้วยความคิดถึง ต่างจากเจ้าอุรคาที่ลืมตามองฟ้าด้วยหัวใจปลอดโปร่ง แม้เศร้าใจที่ไม่ได้เห็นหน้าชายหนุ่ม แต่ไม่รู้สึกผิดมากนักเพราะเลือกทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

“แค่ได้ระลึกถึงท่านและรู้ว่าท่านคิดถึง เราก็เป็นสุขใจแล้วภุชเคนทร์”

เจ้า อุรคากลายร่างเป็นพญานาคี แหวกว่ายในลำน้ำโขงอย่างสบายใจ ทิ้งไว้เพียงรอยเท้าพญานาคบริเวณริมฝั่ง สร้างความตื่นตะลึงให้ชาวบ้านละแวกนั้น แห่แหนกราบไหว้บูชา เชื่อว่าพญานาคปรากฏตัวเพราะใกล้ถึงวันสัตตนาคา



ข่าวรอยเท้าพญานาคเป็น ที่สนใจของคนทั่วประเทศเหมือนเคย ภุชคินทร์เบิกตาโพลงเมื่อได้ยินข่าว มีความหวังว่าเจ้าอุรคาอาจปรากฏตัวให้เห็นจึงจะออกจากบ้าน หม่อมภาณีพยายามรั้ง โดยมีนารีวรรณกับพะนอฤดีช่วยกันจับแต่ไม่ได้ผล ภุชคินทร์สะบัดตัวหนีตวาดเสียงก้อง

“อย่ามายุ่ง ไม่มีใครห้ามผมได้”

“อย่านะชาย อย่าไป...แม่ไม่ให้ลูกไป”

“อย่าห้ามผม คุณแม่อย่าห้าม!”

ภุชคินทร์ผลุนผลันออกไปแล้ว หม่อมภาณีเข่าอ่อนเหมือนจะเป็นลม พะนอฤดีเข้าประคอง ส่วนนารี-วรรณตัดสินใจวิ่งตามพี่ชาย ขอร้องให้สงสารแม่ที่รักและเป็นห่วงเขาจากใจจริง ภุชคินทร์ผ่อนท่าทีแต่ไม่ยอมเปลี่ยนใจ

“พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดต่อคุณแม่นะหนูนา พี่ยังรักคุณแม่เหมือนเดิม แต่พี่ขอตามชีวิตคืน”

“แล้วชีวิตของคุณแม่ล่ะคะ พี่ชายเคยคิดถึงหรือเปล่า”

“พี่รักคุณแม่ที่สุดในชีวิต ให้พี่ไปเถอะ”

พะนอ ฤดีที่พยุงหม่อมภาณีตามมาแอบปลีกตัวไปซ่อนบนรถชายหนุ่ม โดยมีตาสินให้ความร่วมมือ ทิ้งสามแม่ลูกมองหน้ากันเครียดๆ ภุชคินทร์มองด้วยแววตาอ้อนวอน หม่อมภาณียืนน้ำตาไหลพราก เปรยเสียงสั่น
“แต่แม่กลัวว่าชายจะไม่กลับมา”

“ผมสัญญาว่าจะกลับมาครับคุณแม่”

ภุชคินทร์ยกมือไหว้แม่แล้วเดินจากไป นารีวรรณจะตามแต่หม่อมภาณีห้ามไว้ เปรยเสียงเศร้า

“ถึงแม่จะห้ามแค่ไหน ถ้าใจของชายอยากไป ยังไงแม่ก็ห้ามไม่ได้อยู่ดี”

“หมายความว่าแม่จะให้พี่ชายกับเจ้าอุรคา...”

“แม่จะปล่อยให้ตาชายเดินไปตายไม่ได้ แม่จะทำทุกอย่างเพื่อดึงชายกลับมา แม้จะต้อง...”

นารีวรรณมองอย่างสงสัย หม่อมภาณีนิ่งไป แววตาเต็มไปด้วยความดุดัน...ฉันไม่ยอมเธอแน่เจ้าอุรคา!

ฟากไพศิษฐ์ร้อนใจที่ติดต่อนาถสุดาไม่ได้ เพียรโทร.เข้ามือถือแต่ไม่มีคนรับ เวลาเดียวกันในห้องลับคฤหาสน์สุบรรณ...อำนาจได้ยินเสียงมือถือ แสยะยิ้มเมื่อเห็นชื่อไพศิษฐ์ จดมีดที่คอนาถสุดาแล้วหัวเราะลั่น เสียงมือถือ

ดังอีกครั้ง อำนาจส่งเสียงจิ๊จ๊ะแล้วผงะปล่อยมีดในมือ เห็นชื่อสุบรรณโทร.มา ชักลังเลเพราะกลัวเจ้านายหนุ่ม ตัดสินใจปิดมือถือนาถสุดา พาไปกบดานข้างนอกและคิดแผนตลบหลังไพศิษฐ์ให้มาช่วยแฟนสาวเพื่อฆ่าปิดปาก

ด้านสุบรรณ...มองโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด แปลกใจนาถสุดาที่ไม่รับสาย ตัดสินใจโทร.เช็กที่บ้าน พันเอกนรินทร์แอบกังวลแต่พยายามไม่คิดมาก เข้าใจว่าลูกสาวน่าจะอยู่กับไพศิษฐ์

ooooooo

หม่อมภาณีเครียดจัดเรื่องภุชคินทร์ นารีวรรณปลอบให้ใจชื้นว่าพี่ชายไม่ได้ไปคนเดียวแต่พะนอฤดีตามไปด้วย ส่วนพะนอฤดีบิดตัวด้วยความเมื่อยเพราะขดตัวในรถเป็นเวลานาน เหลือบมองนอกรถด้วยใจจดจ่อ มั่นใจว่าเขามาตามหาเจ้าอุรคา ภุชคินทร์จอดรถและเดินดุ่มไปยังลำน้ำโขง ตะโกนเรียกชื่อราชนิกุลสาวเสียงก้อง

พะนอฤดีเกาะหน้าต่างรถมองอย่างตื่นตะลึง ตกใจเมื่อเห็นเขาเริ่มลุยน้ำ ตัดสินใจไม่แสดงตัวและหาที่ซ่อนเพื่อสังเกตอาการ เวลาเดียวกันที่ถ้ำใต้บาดาล...เจ้าอุรคาลืมตาด้วยหัวใจสั่นรัว ดีใจที่ภุชคินทร์มาหาแต่ข่มไว้ ชรายุเหลือบมองเจ้านายสาวอย่างเป็นห่วง กลัวห้ามใจตัวเองไม่ไหว

พะนอฤดีซ่อนตัวหลังโขดหิน เห็นภุชคินทร์ยืนนิ่งริมน้ำและพูดเสียงดังด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ผมรู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่และกำลังฟังผม เจ้ารักผมไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเจ้าถึงทำร้ายหัวใจของคนที่รักกัน”

เจ้าอุรคาต่อสู้กับใจตัวเองอย่างหนัก ยืนน้ำตาไหลพรากด้วยหัวใจร้าวราน พึมพำตอบเขาเสียงเบา

“ใช่...มันทำร้ายหัวใจเราเหมือนกัน ตอนนี้เราก็กำลังเจ็บปวดแทบขาดใจที่ต้องหักห้ามใจตัวเอง”

ภุชคินทร์เห็นทุกอย่างเงียบสงบ ตัดพ้อหญิงสาวเสียงเศร้า ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดช้าแต่ชัด

“ไม่ว่าเจ้าจะมีเหตุผลใดก็ตาม มันก็ไม่ใช่อุปสรรคที่จะมาขวางกั้นหัวใจของคนรักกันได้ ไม่ว่าจะผ่านกาลเวลานานชั่วกัปชั่วกัลป์ ผมจะตามหาเจ้า รอรักเจ้าชั่วนิจนิรันดร์”

จบคำภุชคินทร์ก็ค่อยๆปล่อยตัวลงน้ำ ไม่ดิ้นรนเหมือนยินดีเผชิญกับความตาย เจ้าอุรคารับรู้ความตั้งใจชายหนุ่ม ลุกพรวดด้วยความตกใจ ส่วนพะนอฤดีเบิกตา
กว้าง วิ่งถลาไปช่วยแล้วชะงัก เห็นท้องน้ำเคลื่อนไหวรุนแรงก่อนจะพุ่งขึ้นฟ้าพร้อมมวลน้ำมหาศาล เจ้าอุรคาปรากฏตัวและแหวกว่ายไปช่วยภุชคินทร์ขึ้นฝั่ง สองหนุ่มสาวกอดกันแน่น ภุชคินทร์มองหญิงสาวอย่างห่วงหาระคนน้อยใจ เปรยเสียงอ่อน

“ทำไมเจ้าไม่ปล่อยให้ผมตาย ผมจะได้พิสูจน์ว่ารักเจ้าและพร้อมอยู่กับเจ้าชั่วกัลปาวสาน”

“ถ้าทำเช่นนั้นก็เท่ากับทำร้ายหัวใจเราไปด้วย...การฆ่าตัวตายเป็นบาปมหันต์ ท่านต้องเวียนว่ายฆ่าตัวตายนับชาติไม่ถ้วน เราทนเห็นผู้ที่เรารักทุกข์ทรมานอย่างนั้นไม่ได้”

“แต่ผมพร้อมจะเผชิญทุกอย่าง ขอเพียงได้อยู่กับเจ้า”

“เราไม่ปรารถนาเห็นท่านฆ่าตัวตาย เรารอได้... ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหน รับปากเรา อย่าทำเช่นนี้อีกภุชเคนทร์”

“ผมอยากไปอยู่กับเจ้า เพื่อทดแทนความรักและเวลาที่ต้องจากกัน”

สองหนุ่มสาวสัญญารักต่อกัน ไม่ว่าจะห่างไกลหรือต่างภพชาติก็ขอรักกันตลอดไป เจ้าอุรคาถามเสียงแผ่ว

“และถ้าเรายังเป็นนาคเทวีอย่างนี้ล่ะ”

“ผมจะขอกลับไปเป็นพญานาคา เพื่อครองรักกับเจ้าชั่วนิรันดร์”

ทันใดนั้นเอง...สายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงมาเหมือนรับรู้การไถ่ถอนคำสัตย์สาบาน เจ้าอุรคายิ้มทั้งน้ำตา

“การรอคอยของเราสิ้นสุด ท่านถอนคำสาบานแล้ว”

“ถ้ากายหยาบนี้สิ้นสุด ผมขอกลับไปเป็นพญานาคเพื่อการรอคอยของเราจะได้สิ้นสุดอย่างแท้จริง”

ภุชคินทร์กับเจ้าอุรคาโผกอดกันแน่น พะนอฤดีจ้องตาไม่กะพริบ ตั้งท่าไปแยกทั้งสองแต่ต้องถอย มวลน้ำขนาดใหญ่พุ่งจากท้องน้ำบังร่างสองหนุ่มสาว เมื่อน้ำลด...พะนอฤดีถึงกับตาค้าง เห็นพญานาคสองตนว่ายน้ำเล่นเหนือผิวน้ำ ยกมือปิดปากและช็อกหมดสติอยู่ตรงนั้น!

ooooooo

ไพศิษฐ์รอนาถสุดาติดต่อกลับจนผล็อยหลับที่โรงพัก สะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์จากพันเอกนรินทร์ถามหาลูกสาวที่ไม่กลับบ้านทั้งคืน ผู้กองหนุ่มหน้าเครียด เป็นห่วงแฟนสาวที่หายตัวอย่างไร้ร่องรอย รับปากอดีตนายทหารจะรีบตามหา วางสายแล้วหันมาสั่งจ่าชิดให้เร่งประสานงานทันที

ขณะที่ทุกคนร้อนรนตามหา...นาถสุดาปรือตาแบบคนเพิ่งรู้สึกตัว กวาดสายตามองรอบๆแล้วชะงัก เห็นอำนาจนั่งมองด้วยแววตาถมึงทึง นาถสุดากระถดตัวออกห่างอย่างตื่นตระหนก พยายามลุกขึ้นแต่ไม่สำเร็จเพราะมีโซ่ตรวนขนาดใหญ่ล่ามข้อเท้า หน้าซีดอ้อนวอนให้ปล่อยเธอไป อำนาจแสยะยิ้มเหี้ยม

“ถ้าคุณพูดแค่ประโยคเดียวแล้วผมยอมปล่อย ผมคงบ้า”

“แล้วแกจับฉันมาทำไม ถ้าพี่สุบรรณรู้ เขาไม่มีทางปล่อยแกไว้แน่”

“นั่นเป็นแค่การคาดการณ์ ความจริงนายต้องขอบใจผม เพราะในที่สุด...ผมก็หาวิธีล่อผู้กองไพศิษฐ์มาที่นี่ได้”

นาถสุดามองด้วยแววตาหวาดหวั่น อำนาจหยิบมือถือเธอขึ้นมาแล้วหัวเราะเสียงลั่นอย่างสะใจ

ฝ่ายไพศิษฐ์พยายามจับสัญญาณมือถือนาถสุดาแล้วตะลึง เบอร์สุดท้ายที่เธอโทร.หาคือสุบรรณ ใจไม่ดีเพราะรู้ว่านักการเมืองหนุ่มมีเรื่องลับลมคมในหลายอย่าง ตัดสินใจไปสอบถามที่คฤหาสน์ สุบรรณหน้าเสียเมื่อรู้ว่าญาติสาวหายตัวไป สังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี มองไพศิษฐ์ด้วยสายตาหงุดหงิด

“นี่ผู้กองคงไม่คิดว่าผมกักขังหน่วงเหนี่ยวลูกพี่ ลูกน้องตัวเองใช่ไหม”

สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างท้าทาย ทันใดนั้น...เสียงมือถือไพศิษฐ์ดังขึ้น ยิ้มดีใจเมื่อเห็นชื่อแฟนสาวแล้วหน้าซีดเผือด ได้ยินเสียงเธอแผดร้องขอความช่วยเหลือ สุบรรณร้อนใจแย่งมือถือมาคุยเองแต่ไม่ทัน คนร้ายวางสายและกดปิดเครื่อง ขณะเดียวกันที่บ้านร้าง...อำนาจโยนมือถือลงพื้นแล้วตวาดใส่นาถสุดาเสียงลั่น

“หุบปาก! ยังไงแกก็ไม่รอด และไม่ใช่แค่แกคนเดียว ไอ้ผู้กองไพศิษฐ์ด้วย”

อำนาจหัวเราะเสียงดัง ส่วนนาถสุดาน้ำตาคลอด้วยความหวาดกลัว...ขออย่าให้แฟนหนุ่มเป็นอันตราย

เวลาเดียวกันที่ริมโขง...พะนอฤดีลืมตาอย่างมึนงง กวาดสายตามองแล้วสะดุ้งสุดตัว เห็นภาพลวงตาเหมือนถูกลากจมน้ำ กระเสือกกระสนหนีจนเป็นแผลถลอกเต็มตัว ได้ยินเสียงเจ้าอุรคาก้องในโสตประสาท สั่งให้เลิกยุ่งเรื่องเธอกับภุชคินทร์ ชาวบ้านละแวกนั้นตกใจ เห็นหญิงสาวแปลกหน้ากรีดร้องคนเดียวอย่างบ้าคลั่งราวกับโดนผีอำ ตัดสินใจไปช่วยแต่ไม่ทันขยับ หญิงสาวเป็นลมหมดสติเสียก่อน

ooooooo

ไพศิษฐ์กับพันเอกนรินทร์สงสัยการหายตัวไปของนาถสุดาจะเกี่ยวข้องกับศัตรูของสุบรรณ เช่นเดียวกับนักการเมืองหนุ่มที่เร่งให้ลูกน้องตามหาหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง ถามหาอำนาจแต่ไม่มีใครรู้ ตัดสินใจกดมือถือหาด้วยตัวเอง อำนาจรับสายด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแต่ยังไม่บอกเรื่องนาถสุดา

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 12 วันที่ 3 มี.ค. 56

ละครเรื่อง มณีสวาท บทประพันธ์โดย : จินตวีร์ วิวัธน์
ละครเรื่อง มณีสวาท บทโทรทัศน์โดย : ณัฐวัฒน์
ละครเรื่อง มณีสวาท กำกับการแสดงโดย : วรวิทย์ ศรีสุภาพ
ละครเรื่อง มณีสวาท แนวละคร : ตื่นเต้น ลึกลับ
ละครเรื่อง มณีสวาท ผลิตโดย : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด โดย สมจริง ศรีสุภาพ
ติดตามชมละครเรื่อง มณีสวาท ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ