@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 14/2 วันที่ 17 มี.ค. 56


อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 14/2 วันที่ 17 มี.ค. 56

กร้าวเดินมาหน้าตาท่าทางไม่พอใจ อนุชเดินตามหลังมา
“ไหนคุณสัญญาแล้วจะเลิกยุ่งกับวิชเวทย์ทุกคน”
กร้าวหันไปตอบอนุชอย่างอ่อนใจ
“อย่าบอกนะว่าคุณยังนับคนประเภทนี้เป็นพวกเดียวกับคุณอีก”
อนุชเสียงแข็ง
“แต่คุณสัญญากับฉันแล้ว”

“แล้วคิดเหรอว่าถ้าผมปล่อยลิต้า เขาจะกลับไปคืนดีกับพี่ชายคุณ”
“จะคืนดีหรือไม่คืนดีก็ไม่เกี่ยวกับคุณ เลิกแก้แค้นกับคนที่ไม่เกี่ยวข้องซะที”


“ไม่เกี่ยวงั้นเหรอ”
“ใช่ฉันอยากรู้นักคุณจะแค้นอะไรนักหนา เคยจุดธุปถามแม่คุณมั้ยว่าอยาก
ให้ทำอย่างนี้หรือเปล่า”
กร้าวโมโห
“หยุดก้าวร้าวถึงแม่ผมนะ”
“งั้นก็หยุดก้าวร้าวถึงครอบครัวฉันซะที”
“ก็ได้ อยากรู้มากนักว่าพ่อคุณทำอะไรไว้กับครอบครัวผม”
กร้าวย่างสามขุมเข้าไปใกล้ท่าทางน่ากลัว กระชากแขนอนุชเข้ามาพูด ใกล้ๆ
“วันนี้คุณจะได้เห็นกับตาและรู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึกมาตลอด 20 ปี”
อนุชเห็นสายตาที่แข็งกร้าวของเขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

อรชาอยู่ที่บ้าน คุยโทรศัพท์กับกร้าวด้วยความแปลกใจ
“ว่าไงนะจะเจรจา”
“ใช่ ผมมาคิดๆ ดูแล้วข้อเสนอของคุณน่าสนใจ แต่ผมอยากคุยรายละเอียด ว่างหรือเปล่า”
“ฉันพร้อมเสมอสำหรับคุณ”
กร้าวหยอก
“ทุกเรื่อง”
อรชาไม่พอใจ
“นี่...อย่ามาพูดจาสองแง่สองง่ามกับฉันนะ”
“คุณเสนอผมก็เลยสนอง”
“ถ้าจะคุยเรื่องนี้...ฉันวาง”
กร้าวสวนทันที
“รู้จักซอย...” กร้าวบอกซอยบ้านเขาสมัยเด็กๆ “มั้ย เจอกัน 4 โมงเย็น เดี๋ยวผมส่งแผนที่ไปให้
ขอให้มาแค่สองคน คุณกับคุณอสิตเท่านั้น”
“แล้วทำไมต้องเป็นแค่ฉันกับพี่สิต”
“เพราะคุณคือวิชเวทย์...ผมอยากให้เป็นแค่เรื่องของเราสองครอบครัว”
“แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณพูดจริง”
“ถูกหลอกอีกครั้ง คิดซะว่าระลึกความหลัง”
อรชาเสียงแข็ง
“ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณ”
“งั้นแสดงว่าน้องสาวคุณใช่ ถึงส่งมาเป็นนางบำเรอผม แลกกับเงินร้อยล้าน”
อรชาตกใจ
“อย่าทำอะไรนุชนะ”
“งั้นก็ตกลงตามนี้ แต่ถ้าคุณตุกติกหรือว่ามีคนอื่นตามมา คุณคงรู้นะว่าผมจะทำอะไรน้องสาวคุณ”

กร้าวพูดจบกดตัดสายทิ้ง อรชาเจ็บใจ
อรชาเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมไปพบกร้าวกำลังช่วยแต่งตัวให้อสิต

“จู่ๆก็โทรมาไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก”
อรชาตอบพี่ชาย อย่างเป็นกังวล
“เราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว คงต้องลองไปคุยดูว่าคุณกร้าวจะเอายังไงกันแน่ ที่สำคัญอรสงสารน้อง
นุชไม่น่าจะต้องมารับกรรมแทนทุกคน”
อสิตตัดใจ
“ไปก็ไป ให้มันรู้กันไปเลยว่ามันจะเอายังไงกันแน่”
สองพี่น้องตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

พร้อมพาลลิตาเดินเข้ามาดูในห้อง ลลิตาหยิบโน่นจับนี่มองไปรอบ ๆ ห้อง
“นี่คะห้องคุณ ห้องน้ำอยู่ทางโน่น เสื้อผ้าใช้เสร็จแล้วให้วางใส่ตะกร้า ขำจะเก็บไปซักทุกเช้า มีอะไรขาดเหลือ เรียกขำมันได้”
ลลิตาพยักหน้ารับรู้ มองไปรอบ ๆ ห้องด้วยความพอใจ
“ก็โอเค แล้วนี่คุณกร้าวอยู่ไหน”

อนุช เดินเข้ามาหากร้าวที่รออยู่มุมหนึ่งในบ้าน
“ฉันพร้อมแล้ว ไปกันได้หรือยัง”
“ก็ไปสิ”
ทั้งสองหันหลังจะเดินออกจากบ้านไป ทันใดนั้น ลลิตาเดินมาพอดีเข้าไปเกาะแขนกร้าว
“จะไปไหนกันคะ”
กร้าวแกะแขนแต่ลลิตาไม่ยอมปล่อย
“ธุระ”
“ลิต้าไปด้วย”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
ลลิตาไม่พอใจ
“ก็ลิต้าบอก ลิต้าอยากไปด้วยไงคะ”
กร้าวไม่พอใจ
“ทำไมถึงพูดไม่รู้เรื่อง”
ลลิตาโกรธ
“แล้วทำไมลิต้าถึงไปด้วยไม่ได้หรือว่ามีอะไรไม่อยากให้ลิต้ารู้”
กร้าวอึ้งไป อนุชสงสัย
“นั่นสิคะ ทำไมพี่ลิต้าถึงไปด้วยไม่ได้ เขาก็เป็นวิชเวทย์ด้วยคนนึงเหมือนกัน”
ลลิตาเอะใจ
“นี่คุณนัดกับสิตกับยัยอรเหรอ...”
อนุชดีใจ
“พี่สิต พี่อร”
ลลิตาคาดคั้นระแวง
“คุณคิดจะทำอะไร...”
กร้าวอึกอัก
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ...ไปนุช”
กร้าวฉุดแขนอนุชเดินมา ลลิตาเข้ามาขวาง
“เดี๋ยวก่อนคุณกร้าว ถ้าคุณไม่ยอมบอกลิต้าว่าคิดจะทำอะไร ลิต้าไม่ยอมให้คุณไปเด็ดขาด”
ทันใด เสียงกรวิกดังมาจากด้านหลัง
“งั้นอากร้าวก็บอกไปสิคะว่าไม่ได้คิดอะไร...แต่รังเกียจ”
ทั้งสามคนหันไปเห็นกรวิกเดินเข้ามา ลลิตาเข้าไปเอาเรื่องทันที
“อย่ามาสาระแน”
กรวิกประจันหน้าไม่กลัว
“ฉันเป็นเลขาอากร้าว เพราะฉะนั้นเรื่องของอากร้าวคืองานของฉัน”
กร้าวได้ที
“งั้นอาฝากด้วย”
กร้าวฉุดมืออนุชเดินออกไป ลลิตาจะตาม
“เดี๋ยวก่อนคุณกร้าว รอลิต้าด้วย”
กรวิกเข้ามาขวางหน้าตาท่าทางเอาเรื่อง ลลิตาตวาด
“หลีกไป”
กรวิกลอยหน้าลอยตา
“ไม่หลีก”
กรวิกพูดไม่ทันขาดคำ ก็ถูกลลิตาตบหน้าอย่างแรง กรวิกเจ็บใจตบกลับ ทั้งสองกระโจนเข้าใส่กันตบกันนัวเนีย ขำได้ยินเสียงเอะอะรีบออกมาดู
“นี่มันเรื่องอะไรกัน...”
“อยากลองดีกับฉันใช่มั้ย”
กรวิกจับหัวลลิตาโขกผนัง พร้อมตกใจ
“ว้าย อย่าค่ะ อย่าตีกัน” พร้อมรีบบอกขำ “เข้าไปช่วยแยกสินังขำ”
ขำเข้าไปช่วยแยก ลลิตาที่ถูกจับหัวโขกผนังพลิกตัวได้ถีบสวนกรวิกออกมา กรวิกที่ไม่ทันตั้งตัว
เซถลาไปชนขำ ล้มกลิ้งไปด้วยกัน ลลิตาฉวยจังหวะนั้นหนีไป

กร้าวกับอนุชขึ้นรถขับออกไป ลลิตาวิ่งตามมา
“เดี๋ยวก่อนคุณกร้าว คุณกร้าว คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้”
มีรถมอเตอร์ไซด์คนงานแล่นผ่านมาพอดี ลลิตากระโดดขวางหน้ารถ
“ตามคุณกร้าวไปเดี๋ยวนี้”
ลลิตารีบขึ้นไปซ้อนท้าย มอเตอร์ไซด์กระชากตัวออกไปอย่างแรง ลลิตาที่ยังไม่ทันทรงตัวดี หงายหลังตึง ลลิตาร้องกรี๊ด ๆเรียกมอเตอร์ไซด์
“โอ๊ย จะโง่ไปถึงไหนเนี่ย รอฉันด้วย”

ปรารภนั่งคุยกับร้อยเวรอยู่บนโรงพัก เขาเตรียมเอกสารมาประกันตัวลลิตาแล้วแปลกใจ
“ว่าไงนะครับ มีคนประกันตัวพี่ลิต้าไปแล้ว...” ปรารภร้อนใจ “ผมขอทราบชื่อได้มั้ย
ครับ”

ปรารภกำลังคุยมือถืออยู่ ชายธงเดินเข้ามาท่าทางร้อนใจ
“คุณอรออกไปธุระเหรอแหวน แล้วบอกหรือเปล่าว่าไปไหน...”
แหวนตอบ ปรารภรับคำ อือ ก่อนจะกดวางสาย ชายธงเข้ามาถามอย่างร้อนใจ
“ว่าไงครับพี่รภ”
“แหวนบอกว่าออกไปกับคุณสิต แต่ไม่ได้บอกว่าออกไปไหน โทรเข้ามือถือก็ไม่ยอมรับสาย”
ชายธงเป็นห่วง
“ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลย”

สองหนุ่มเป็นกังวล กลัวว่าอรชาจะเป็นอันตราย
รถวิ่งไปตามถนน อรชากับอสิตที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลัง ทั้งคู่กังวลเป็นห่วงอนุช อรชาเห็นบ้านตรงตามแผนที่ที่กร้าวส่งมาให้ก็ชี้บอกคนขับ

“บ้านหลังนั้น”
คนขับรถเลี้ยวเข้าไป

กร้าวกับอนุชลงจากรถ อนุชเห็นบ้านไม้หลังเก่าแต่ทว่าได้รับการดูแลรักษาอย่างดีตรงหน้าก็ถามเขาด้วยความแปลกใจและระแวง
“พาฉันมาที่นี่ทำไม”
“เดี๋ยวก็รู้”
ทันใดนั้นรถอรชากับอสิตเลี้ยวเข้ามาจอด ทั้งสองลงจากรถ ทันทีที่อนุชเห็นพี่ชายกับพี่สาวก็ดีใจ จะวิ่งเข้าไปหา
“พี่สิต พี่อร”
กร้าวรั้งแขนไว้
“เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า เรามีเรื่องต้องคุยกันยาว”
อรชากับอสิตมองกร้าวอย่างไม่ไว้ใจ ไม่รู้จะมาไม้ไหน

กร้าวเดินนำทุกคนเข้ามาในบ้านบรรยายภาพความทรงจำสมัยเด็ก ๆ ให้ทุกคนฟัง
“บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ผมอยู่ตอนเด็ก ๆ ผมจำได้ตอนที่เราย้ายมาอยู่ครั้งแรกมันเป็นสีขาว ที่เราสามคนพ่อแม่ลูกช่วยกันทา กลิ่นสียังติดจมูกผมอยู่เลย เหมือนว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน...” เขาหน้าเศร้าสลดลง “แต่แล้วทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิม”
กร้าวพาทุกคนมาหยุดหน้าห้อง...ห้องหนึ่ง ภาพตอนที่เขาเห็นแม่ถูกข่มขืนแว่บเข้ามา กร้าวหน้าเครียดไป อนุชถามด้วยความสงสัย
“เป็นอะไรหรือเปล่าคุณกร้าว”
กร้าวสลัดความรู้สึกเศร้าทั้งหมดออกไป ก่อนจะฝืนยิ้มหันไปพูดดีกับอรชา
“ผมมีเรื่องหนึ่งอยากตกลงกับคุณเป็นการส่วนตัว”
อสิตไม่ค่อยพอใจ
“แล้วทำไมพวกเราถึงอยู่ด้วยไม่ได้”
กร้าวบอกอรชาโดยไม่หันมามองอสิต
“เรื่องข้อเสนอของคุณ”
อรชานึกถึงตอนที่เธอไปขอเปลี่ยนตัวกับอนุช อรชาอึ้งไป เมื่อกร้าวมาพูดเรื่องนั้นตอนนี้
อนุชสงสัย
“ข้อเสนออะไรพี่อร”
อรชาฝืนยิ้ม
“ไม่มีอะไร นุชคุยกับพี่สิตไปก่อนนะ” อรชาบอกกับกร้าว “เชิญค่ะคุณกร้าว”
กร้าวผายมือเชิญอรชาเข้าไปในห้อง สายตาของเธอเห็นห้องจัดตกแต่งดูเรียบร้อย
หน้าต่างเปิดกว้างบรรยากาศดูสะอาดตา อรชาลังเลนิดหนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในห้อง อนุชกับอสิตมองตามด้วยความสงสัย พอเห็นว่าไม่มีอะไร อนุชก็หันไปถามอสิตด้วยความเป็นห่วง
“ขาเป็นไงบ้างพี่สิต”
“มีความรู้สึกมากขึ้น...”อสิตบอก

กร้าวเดินตามหลังอรชาเข้ามาในห้อง ปิดประตูล็อกลูกบิด...อนุชที่นั่งคุยอยู่กับอสิตได้ยินเสียงล็อกประตูหันมองด้วยความรู้สึกไม่ปลอดภัย
อรชาถามกร้าวท่าทางหวาดกลัว
“จะทำอะไรคุณกร้าว”
กร้าวย่างสามขุมเข้าไปอย่างน่ากลัว
“ข้อเสนอของคุณไง...ยอมทุกอย่าง แลกกับตัวอนุช”
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ฉันร้องให้คนช่วยจริง ๆด้วย”
ขาดคำกร้าวพุ่งประชิดตัวอรชาก่อนจะปล้ำจูบ อรชาดิ้นสู้ร้องให้คนช่วย
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
อนุชกับอสิตได้ยินเสียงร้องของอรชาก็รีบพุ่งไปที่ประตูด้วยความรวดเร็ว ทุบเรียกอรชาด้วยความเป็นห่วง
“พี่อร...พี่อร...”
อนุชบิดลูกบิดไปมา...ในห้อง อรชาผลักกร้าวออก ก่อนจะตบหน้าเขาอย่างแรง กร้าวชะงักไป หันมาเห็นเลือดออกตรงมุมปาก อรชาตกใจกลัวจนตัวสั่น
“ฉันบอกแล้ว อย่าเข้ามา”
กร้าวไม่พอใจเสียงดัง
“ไหนบอกจะยอมชดใช้แทนวิชเวทย์ทุกคนไง”
“แต่มันไม่ใช่แบบนี้”
อรชารีบวิ่งไปที่ประตูห้อง จะเปิดประตูแต่กร้าวไวกว่า คว้าตัวไว้ได้ ก่อนจะปล้ำจูบ หลังพิงประตู
อรชาร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว
“อย่าทำอะไรฉันคุณกร้าว ฉันกลัวแล้ว ฉันกลัวแล้ว”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 14/2 วันที่ 17 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager