@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/6 วันที่ 17 มี.ค. 56


อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/6 วันที่ 17 มี.ค. 56

ขุนพิทักษ์เคยก้าวร้าวกับพระยาสุรเดชไมตรี จนท่านพระยาใช้เอกสารตบหน้าขุนพิทักษ์ ขุนพิทักษ์พูดเสียงกร้าว
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับคุณพ่อ ถ้าต้องตาย ลูกตายคนเดียวได้ คงไม่ต้องให้โคตรเหง้ามาร่วมรับผิดชอบ”
พระยาสุรเดชฯเงื้อมือจะตบหน้าอีกครั้ง แต่ยั้งใจไว้เมื่อเห็นขุนพิทักษ์มองอย่างไม่รู้สึกผิด
“อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก”
อัฐเสียงกร้าวใส่ทัด

“อย่าให้ฉันเห็นหน้าแกอีก”
อัฐมองทัดด้วยสายตาแห่งความเกลียดชังแบบไม่วางตา รำพึงยิ้มเย้ยทัด


“ยังยืนเซ่ออยู่ได้ ลูกข้าไล่ แล้วยังมาเสนอหน้าอยู่ทำไม”
ทัดมองอัฐอย่างเสียใจที่ลูกในไส้เห็นเขาเป็นศัตรู ทัดจำต้องเดินจากไป
ที่เรือน เวลากลางวัน พระยาสุรินลุกขึ้นเขวี้ยงของ
“ไอ้ทัด ไอ้นรก!”
“ไอ้ทัดมันคงแค้นที่คุณเทิดทำร้ายมัน ก็เลยฆ่าคุณเกลียวเป็นการแก้แค้น” คุณพระไวบอก
เทิดสะใจ
“ก็เห็นว่าเมียพ่อรักไอ้ทัดมันนักหนา โธ่เอ๊ย!ต้องมาตายเพราะไอ้ทัด น่าสมเพทจริงๆ”
“ท่านเจ้าคุณคงจะไม่ปล่อยไอ้ทัดให้ลอยนวลนะขอรับ” คุณพระไวว่า
พระยาสุรินคลั่ง
“ส่งคนไปลากตัวมันมา จับเป็นไม่ได้ก็จับตาย”
คุณพระไวปั่นหัวพระยาสุรินสำเร็จ และเทิดสะใจ

ทัดกำลังเดินกลับมาที่เรือนคุณพระเกิด แต่แล้วก็ถูกล้อมด้วยกลุ่มลูกน้องของเทิด เทิดก้าวออกมา
“ฆ่าคนแล้วคิดว่าจะลอยนวลไปได้เหรอไอ้ทัด”
ทัดไม่เข้าใจ
“คุณเทิดพูดอะไร”
“ความจริงข้าต้องขอบใจเอ็งที่ฆ่านังเมียทาสของเจ้าคุณพ่อแทนข้า เพราะข้าเกลียดขี้หน้ามัน”
“คุณเทิดเข้าใจผิด กระผมไม่ได้ฆ่าเกลียว”
เทิดยิ้มเหยียดบอก
“พูดไปก็เท่านั้น เพราะยังไงเอ็งก็ต้องตายอยู่ดี... จัดการมัน” เทิดพูดพลางสั่งลูกน้อง ลูกน้องเทิดเข้ารุมทัด แต่ทัดสู้ได้ ลูกน้องของเทิดลงไปกองที่พื้น ทัดโดนบ้างดอก สอง ดอก เทิดเข้าลุย ทัดคว้ามีดจากลูกน้องได้ ปาดเข้าไปที่ท้องเทิด เทิดผงะไป จังหวะที่ทัดจะจัดการลูกน้อง เทิดยกปืนขึ้นเล็งทัด ทัดหยุดชะงัก
“เอ็งทำข้าได้เลือด เอ็งอย่าอยู่เลย”
นิ้วเทิดกำลังจะเหนี่ยวไกปืน ทัดใช้แขนปัดมือเทิดออก ก่อนจะถีบเข้าไปที่แผลเทิด ทัดวิ่งหนีไป
แต่จังหวะนั้นเทิดเล็งปืนไปที่ทัดและยิงออกไป ลูกกระสุนพุ่งเข้าไปที่หัวไหล่ด้านหลัง ทัดผงะ เฮือก!
ทัดจับหัวไหล่และวิ่งโซซัดโซเซไป ทางฝั่งเทิดจะลุกขึ้นตามแต่เจ็บแผลมาก จนลูกน้องต้องเข้าพยุงเทิด
“ไอ้ทัด ข้าไม่ปล่อยเอ็งไว้แน่”

ทางเดินกลับเรือนคุณพระเกิดอีกมุมหนึ่ง ในเวลาเดียวกัน น้อยถือกระจาดสมุนไพรมา ที่พื้นน้อยเห็นหยดเลือดเป้นทาง น้อยก้มลงแตะ
“เลือด!”
น้อยเดินไปตามรอยเลือด จนเห็นทัดนั่งกุมแผลอยู่ในพุ่มไม้
“ลุงทัด”
น้อยเข้าไปหาทัด
“ทำไมลุงทัดเป็นแบบนี้ ลุงทัดแข็งใจไว้นะ น้อยจะพาลุงทัดกลับเรือน”
“กลับเรือนตอนนี้ไม่ได้ขอรับ คุณพ่อคุณน้อยจะลำบาก พระยาสุรินไม่ปล่อยไว้แน่”
“แล้วน้อยจะช่วยลุงทัดได้ยังไง”
ทัดหน้าซีดเพราะเลือดออกมาก น้อยตัดสินใจ
“ลุงทัดอดทนหน่อยนะ ไปกับน้อย”

ที่เรือนเก็บสมุนไพรในเวลาต่อมา น้อยทำแผลและเอาน้ำเช็ดหน้าให้ทัด
“ลุงทัดอยู่ที่นี่ก่อนนะ ที่นี่เป็นเรือนเก็บสมุนไพรของคุณพ่อ มีน้อยกับแม่นวลเท่านั้นที่รู้จักที่นี่”
“คุณน้อยไม่น่าต้องลำบากเพราะลุง”
“ลุงทัดช่วยน้อยกับแม่มาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง แค่นี้ยังน้อยไปซะอีก”
“ขอบคุณนะขอรับคุณน้อย”
“น้อยจะกลับเรือนไปเอาข้าวกับน้ำมาให้ลุงทัด ลุงทัดรอน้อยที่นี่นะ”
น้อยรีบเก็บข้าวของออกไป ทัดนอนซมพิษไข้อยู่

เวลาเย็น น้อยเข้ามาในห้องนอนคุณพระ นวลเห็นสภาพน้อยก็ตกใจ
“แม่น้อย ลูกไปทำอะไรมา ทำไมเปื้อนเลือดแบบนี้”
“แม่นวล คุณพ่ออยู่ไหนเหรอคะเหรอคะ”
“เกิดอะไรขึ้น”
“ลุงทัดค่ะ...ลุงทัดโดนยิง”
นวลตกใจ
“อะไรนะ!”
“พระยาสุรินคิดว่าลุงทัดฆ่าน้าเกลียว ก็เลยให้คนมาจัดการจนลุงทัดบาดเจ็บ น้อยก็เลยพาลุงทัดไปพักที่เรือนเก็บสมุนไพร น้อยอยากให้คุณพ่อไปดูอาการลุงทัดหน่อยค่ะแม่”
น้อยพูดไปด้วยความหวั่นกลัว
“เดี๋ยวแม่จะไปดูนายทัดเอง ลูกรอคุณพ่ออยู่ที่เรือน...ไม่ต้องกลัวนะลูก ลุงทัดต้องไม่เป็นอะไร”

ที่ด้านนอกห้อง คุณพระเกิดได้ยินทุกสิ่ง
ในเวลาต่อมา นวลเข้ามาในเรือนเก็บสมุนไพรเห็นสภาพของผู้ชายที่ตนรัก นอนซมพิษไข้ ตัวเปื้อนเลือด นวลเข้าไปจับตัวทัด ได้แต่น้ำตาไหลออกมา
“เป็นยังไงบ้าง”
ทัดลืมตามาเห็นนวล
“คุณนวล!”
“ท่านลืมข้าไปแล้วจริงๆ เหรอ ท่านขุน!”
ทัดมองเมียตนที่ร้องไห้ด้วยความคิดถึง
“ชุ่ม....ข้าไม่เคยลืมเจ้า ไม่มีวันลืม”
“แล้วทำไมถึงบอกว่าไม่รู้จักข้า ท่านไม่รักข้าแล้วใช่มั้ย”
“รักของข้าติดตามเจ้าไปทุกที่ แต่ตอนนี้ข้าไม่สามารถจะปกป้องเจ้าได้ ข้าต้องการให้เจ้ามีความสุข มีชีวิตที่ดี มีคนที่ดีอยู่เคียงข้าง ข้าไม่อยากทำให้เจ้าต้องลำบากเพราะข้าอีกต่อไป”
“ท่านใจร้าย! ท่านไม่เคยถามข้าสักคำว่าข้าต้องการได้อะไร ชีวิตนี้ข้าไม่สามารถรักใครได้อีกนอกจากท่าน แล้วท่านจะผลักไสข้าไปให้คนอื่นอย่างนั้นเหรอ คนใจร้าย”
ทัดทนเห็นชุ่มร้องไห้ไม่ได้ เขายันตัวขึ้นมา
“ชุ่ม!”
“ท่านขุน!”
นวลโผเข้ากอดทัดด้วยความคิดถึงที่มันเอ่ออยู่เต็มหัวใจ ทัดกอดชุ่มอย่างหวงแหนให้สมกับการรอคอยของเขา
ที่ด้านนอกขุนเกิดได้ยินทุกสิ่ง และเห็นทุกสิ่งเขาได้แต่กำหมัดแน่น ระงับแรงโทสะในใจ

ภายในห้องนอน เวลากลางวัน ระพีเอาหุ่นรานีกำหนัดวางบนพาน ระพีเอาเลือดหยดใส่หุ่น

ทางฝั่งบ้านเทิด เทิดนั่งมองรูปน้อยแล้วขยำรูปทิ้ง
“ทำไมคุณน้อยไม่รักพี่..ทำไม!”
เทิดเจ็บแผลที่ถูกฟัน

ระพีบริกรรมคาถา
“ใจเป็นของกู ตัวเป็นของกู เสพสมกายกู เสน่หาเพียงกู”

ที่ด้านนอกห้องรำพึงได้ยินเสียงระพีพึมพำจึงแง้มประตูห้องลูกสาว รำพึงเห็นคือระพีกำลังหยดเลือดใส่หุ่น มันเป็นภาพที่เธอคุ้นเคย รำพึงช็อก!

กลุ่มควันดำลอยพุ่งเข้าหาตัวหมอไสย์

รำพึงกระชากประตูห้องระพีออก พุ่งเข้าไปปัดหุ่นรานีจนกำหนัดกระเด็น

หมอไสย์กระอักเลือดไม่หยุด
“แกทำอะไรระพี แกทำอะไร”

ระพีกลัวลนลาน
“ระพีเปล่านะ”
“นั่นมันของทำเสน่ห์ แกเอามาจากไหน ระพีบอกแม่มา”
ระพีได้แต่ร้องไห้ รำพึงตีระพีไม่ยั้งมือ
“แกเอามันมาจากไหน แกทำแบบนี้ได้ยังไง”
“ก็ทำแบบเดียวกับแม่นั่นแหละ ระพีรู้นะ เมื่อก่อนคุณแม่ก็เคยทำเสน่ห์ใส่ผู้ชาย แล้วคุณแม่มาตีระพีทำไม”
รำพึงโกรธ จับระพีเหวี่ยงไป
“นังลูกไม่รักดี”
“โอ้ย...คุณแม่ระพีเจ็บ”
“เจ็บแค่นี้มันยังน้อยกว่าที่ฉันเจ็บ”
ภาพเก่าๆที่หมอไสย์ปลุกปล้ำรำพึงตามมาหลอกหลอน
“ระพี...บอกแม่มาว่าไอ้หมอไสย์นั่นมันทำอะไรแกรึเปล่า”
ยังไม่ทันที่ระพีจะตอบ อยู่ๆระพีก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด ระพีลงไปชักตาค้างนอนดิ้นที่พื้น รำพึงตกใจ
“ระพี! แกเป็นอะไร ระพี”

รำพึงยิ่งเรียกระพียิ่งดิ้น หนอนยั้วเยี้ยอยู่ในกองเลือด...
ภายในห้องนอนคุณพระเกิด นวลกลับประตูเข้าห้องมา ไฟมืด คุณพระเกิดนั่งอยู่ที่เตียง
“ทำไมคุณพี่อยู่มืดๆแบบนี้ล่ะคะ”
นวลเปิดไฟ
“คนโกหก”
นวลชะงัก แปลกใจ
“คุณพี่ว่าอะไรนะคะ”
คุณพระเกิดเดินตรงเข้าหานวล
“หลอกลวงผู้ชายอย่างพี่ได้ มันสนุกมากใช่มั้ย ชุ่ม”
นวลตกใจ ที่คุณพระเกิดเรียกชื่อตนว่าชุ่ม
“คุณพี่”
คุณพระเกิดจับแขนนวลบีบ
“ทำไมเจ้าทำกับพี่แบบนี้ ทำไม”
นวลร้องด้วยความเจ็บที่ถูกบีบ
“คุณพี่...ดิฉันเจ็บ”
“เจ็บเหรอ...เจ็บแค่นี้ ยังไม่ได้ครึ่งที่พี่เจ็บ พี่มันโง่นักใช่มั้ย เจ้ากับท่านขุนของเจ้า ถึงรวมหัวกันหลอกพี่”
“ดิฉันไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ”
คุณพระเกิดพูดด้วยความโกรธ
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา พี่ไม่เคยได้นอนกอดเจ้า ไม่เคยได้นอนกอดเมียตัวเอง คนอย่างพี่มันไม่ดีพอสำหรับเจ้าใช่มั้ย”

ในอดีต... คุณพระเกิดห่มผ้าให้นวลก่อนที่คุณพระเกิดจะเดินไปนอนที่เตียงไม้ของตัวเอง

“พี่ยอมทุกอย่างเพื่อเจ้า แต่เจ้ากลับตอบแทนพี่แบบนี้ ไม่มีผู้ชายคนไหนทนเห็นเมียตัวเองปันใจให้ผู้ชายคนอื่นได้หรอก”
คุณพระเกิดยิ่งบีบนวลแรงขึ้น
“ในเมื่อเจ้าไม่เคยคิดถึงใจพี่ พี่ก็จะไม่คิดถึงใจเจ้าอีกต่อไป”
คุณพระเกิดดึงนวลเข้ามา แล้วจูบไซร้ซอกคอนวล นวลได้แต่ร้องไห้
“ฉันขอโทษ! ขอโทษ”
คุณพระเกิดผลักนวลไปที่เตียง คุณพระเกิดจูบนวลด้วยความบ้าคลั่ง นวลได้แต่ร้องไห้ ร้องไห้แทบขาดใจ แต่แล้ว นวลก็หยุดดิ้น
“ถึงแม้ว่าตัวฉันจะเป็นของคุณพี่ แต่หัวใจของฉันมีเพียงรักเดียวไม่เปลี่ยนแปลง” นวลน้ำตาหยดติ๋ง
การหยุดต่อต้านของนวลทำให้คุณพระเกิดได้สติ คุณพระเกิดถอนตัวออกมาจากนวล และมองนวลด้วยความละอายปนเสียใจ
“พี่ขอโทษ พี่ไม่เคยคิดจะทำร้ายนวล”
นวลรวบเสื้อผ้าลุกขึ้นมานั่ง คุณพระเกิดจะเข้าไป แต่นวลถดหนีด้วยความกลัว คุณพระเกิดชะงัก
“พี่เคยคิดว่าจะใช้ความรักทั้งหมดของพี่ทำทุกอย่างเพื่อแลกกับหัวใจของนวล แต่ตอนนี้พี่รู้คำตอบแล้ว...ว่าพี่คงไม่มีวันได้มันมา”
“บุญคุณที่คุณพี่มีให้ ดิฉันคงตอบแทนได้ไม่หมดในชาตินี้ แต่หัวใจของดิฉันรักท่านขุนได้เพียงคนเดียวเท่านั้น”
คุณพระเกิดไม่พูดอะไรกำหมัดแน่น มองนวลด้วยแววตาของผู้แพ้ก่อนที่จะเดินออกไป นวลได้แต่ร้องไห้
เวลากลางคืน คุณพระเกิดเดินออกมาจากในเรือน หยุดยืนที่สวนด้วยความเศร้า จวงวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“คุณพระเกิด คุณพระเกิดเจ้าขา ! รีบไปที่เรือนคุณพระไวหน่อยเถอะเจ้าค่ะ”

“มีใครเป็นอะไร !”
ในห้องนอน คุณพระไวกอดระพีที่หมดสติไว้อย่างเป็นห่วง รำพึงยืนหน้าซีด มีอัฐอยู่ข้างตัว
“ระพี ลูกพ่อต้องไม่เป็นอะไรนะ ระพี”
คุณพระไวหันขวับมาหารำพึง
“รำพึง ทำไมลูกเป็นแบบนี้ ระพีเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
รำพึงอึ้งไป... นึกถึงภาพที่ลูกสาวทำเสน่ห์
คุณพระไวระเบิดอารมณ์ตะคอก
“พี่ถามว่าลูกเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
รำพึงสะดุ้งพยายามหาทางแก้
“ระพีคงไปกินของผิดสำแดง ก็เลยสำรอกออกมาเป็นเลือดแบบนี้”
ยังไม่ทันที่คุณพระไวจะได้ซักต่อ เสียงจวงก็ขัดขึ้นมา
“คุณพระเกิดมาแล้วเจ้าค่ะ!”
จวงพาคุณพระเกิดเข้ามา คุณพระเกิดเห็นระพีนอนหน้าซีดอยู่บนเตียง
“อาการเป็นอย่างไรครับคุณพระ” คุณพระเกิดถาม
“ระพีสำรอกออกมาเป็นเลือด แล้วก็เป็นลมชักจนสลบไป”
คุณพระเกิดเข้าไปดูอาการจับชีพจรระพี
“แล้วที่สำรอกออกมามีอาหารอะไรอยู่บ้าง”
จวงโพล่งทันที
“มีแต่เลือดกับหนอนเจ้าค่ะ”
รำพึงหันขวับมองจวงทันที จวงสะดุ้ง ทุกคนแปลกใจ

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 15/6 วันที่ 17 มี.ค. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3
ที่มา manager