@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/6 วันที่ 22 มี.ค. 56


อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/6 วันที่ 22 มี.ค. 56

กร้าวไม่สบายใจ กรวิกถือจานใส่ขนมเค้กเข้ามา ท่าทางร่าเริง
“อากร้าวคะ...มาฉลองกันเถอะค่ะ นกไล่นังหมาบ้านั่นออกไปได้แล้ว มันนะคะ
จนตรอกมากเลย เล่นถมน้ำลายใส่พวกคนงาน กะให้คนงานติดพิษสุนัขบ้ามั้งคะ”
กร้าวไม่มีอารมณ์สนุกด้วย เพราะเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“นกกินเถอะ อายังไม่อยากกิน”

กรวิกชะงัก พอดีพร้อมนำกาแฟมาเสิร์ฟให้กร้าว
“กาแฟค่ะคุณกร้าว”
“ขอบคุณครับ”
กร้าวรับกาแฟไปดื่ม กรวิกไม่พอใจ
“อะไรคะอากร้าว ทีเค้กของนกอากร้าวไม่กินแต่กินกาแฟของป้าพร้อม อากร้าวโกรธอะไรนกรึเปล่าคะ”
กร้าวเหนื่อยใจ



“อาแค่ไม่อยากกินเค้กน่ะนก พร้อมหันมาหากรวิก
“อย่างอนอากร้าวเลยนะคะคุณนก ยัยคุณลิต้านั่นเกือบจะฆ่าคุณนุชตาย อากร้าวทานอะไรไม่ลงหรอกค่ะ”
กรวิกฉุน
“อ๋อ ที่แท้ก็ห่วงนุช”
กร้าวปากแข็ง
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนก”
“ปากบอกไม่รัก ไม่ห่วง แต่นุชกลับทำให้อากร้าวกินไม่ได้นอนไม่หลับ”
กร้าว โมโหกลบเกลื่อน
“มันไม่เกี่ยวกับอนุชหรอกนก แต่เกิดเรื่องขนาดเนี้ย อาก็มีเรื่องให้คิดตั้งเยอะแยะ เด็กอย่างนกไม่เข้าใจหรอก”
กร้าวออกไปอย่างหัวเสีย กรวิกจ๋อย พร้อมปลอบ
“ไม่เป็นไรนะคะคุณนก...ป้าพร้อมยังมีขนมอีกเยอะเลย เราไปกินขนมกันดีกว่านะคะ”
กรวิกยิ่งฉุน
“นกไม่ใช่เด็กนะ ไม่ต้องเอาขนมมาล่อ”
กรวิกฉุนเฉียวออกไป พร้อมมองตามงงๆ

ค่ำนั้น กรวิกอยู่ในชุดคลุม นั่งแต่งหน้าทาปากอยู่หน้ากระจก มองตัวเองแล้วยิ้มพอใจ เธอยืนขึ้น ถอดชุดคลุมออก เผยให้เห็นชุดนอนเซ็กซี่ กรวิกฉีดน้ำหอมฟุ้งยิ้มกับตัวเองในกระจก
“แบบนี้อากร้าวยังจะบอกว่านกเด็กอีกไหม”

กรวิกเปิดประตูเข้ามาในห้องกร้าว
“อากร้าวคะ...”
ไม่เห็นใคร เธอเดินเข้ามาในห้อง
“อากร้าว”
ขณะเดียวกันนั้นได้ยินเสียงพร้อมดังเข้ามา
“แกเอาผ้าเช็ดตัว ของใช้ไปไว้ในห้องน้ำ เดี๋ยวฉันจัดที่นอนเอง”
กรวิกได้ยินเสียงก็หน้าตื่น หาที่ซ่อน ไม่รู้จะซ่อนที่ไหนเลยไปแอบใต้เตียง สักครู่เท้าพร้อมกับขำเข้ามา พร้อมเข้ามาจัดเตียง เอาหมอนมาไว้อีกใบ ขำวางผ้าเช็ดตัวไว้ที่เตียง แล้วนำของใช้ในห้องน้ำไป พร้อมจัดเตียง ได้กลิ่นน้ำหอม ทำจมูกฟุดฟิด ขำออกมาจากห้องน้ำ
“ช้าจริงป้า ยังไม่เสร็จอักเหรอ”
“ขำ แกได้กลิ่นอะไรไหม”
“ป้าตดเหรอ”
“นังบ้า กลิ่นหอมๆน่ะ”
ขำทำจมูกฟุดฟิดดม
“อือ...กลิ่นอะไรหอมๆ”
กรวิกหน้าเครียดกลัวโดนจับได้ ขำดมๆแล้วพูดขึ้น
“หรือว่า...”
กรวิกร้อนใจนึกว่าขำรู้ตัว ขำพูดต่อ
“หรือว่าวันนี้คุณลิต้ายิงโดนใครเข้าแล้ววิญญาณ...”
พร้อมพาลกลัวไปด้วย
“นังบ้า หยุดพูดเดี๋ยวนี้”
“หยุดก็ได้ แต่ขำไม่อยู่แล้ว”
ขำวิ่งออกไป พร้อมหน้าตื่น
“เดี๋ยว นังขำ รอด้วย”
พร้อมรีบปิดไฟวิ่งตามออกไป กรวิกเป่าปากโล่ง จะคลานออกมาจากใต้เตียงแต่เห็นเท้าผู้ชายเดินเข้ามา แล้วหยุด หันหลังให้เตียง กรวิกออกมาจากใต้เตียง โผเข้ากอดด้านหลังชายหนุ่ม
“อากร้าว”
คณิตตกใจ
“เฮ้ย”
กรวิกได้ยินเสียงก็ตกใจ
“ไม่ใช่อากร้าวนี่”
คณิตเปิดไฟ เห็นกรวิกก็แปลกใจ
“คุณ”
“คุณเข้ามาทำอะไรที่นี่”
“ผมต่างหากต้องถามคุณ”
กร้าวเข้ามา
“โวยวายอะไรวะไอ้หมอ” กร้าวเห็นกรวิกก็ชะงักไป “นก มีอะไรรึเปล่า”
กรวิกอาย
“ก็นก...นกมาหาอากร้าว แล้วนายนี่เข้ามาทำไมก็ไม่รู้”
“คณิตจะมานอนค้าง แต่ป้าพร้อมเคลียร์ห้องให้ไม่ทันอาเลยให้มานอนห้องอา นกมีอะไรรึเปล่า”
คณิตมองหน้ากรวิก
“อย่าบอกนะว่าคุณจะมา...เมื่อกี๊คุณ...”
กรวิกร้อนตัว
“อย่าพูดนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”
กร้าวสงสัย
“นกทำอะไร”
“นกไม่ได้ทำอะไรนะคะ”
กร้าวเซ็ง
“นก เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้”
กรวิกไม่ชอบใจ
“คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก นกไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ หรืออากร้าวไม่เห็น”
กร้าว มองกรวิกอย่างอ่อนใจทำใจแข็งดุไป
“ใช่...อาไม่เคยเห็นนกเป็นผู้ใหญ่ อาเห็นนกเป็นนกน้อยคนเดิม ไม่คิดจะเปลี่ยนไปจากนั้น”
กรวิกทั้งอายทั้งเสียใจ วิ่งร้องไห้ออกไป คณิตอึ้ง
“ไม่แรงไปเหรอ”
“ไม่พูดแรงๆ นกก็ไม่เลิกคิดแบบนั้นซะที”

กร้าวมองทางกรวิกแล้วได้แต่ทอดถอนใจ
กรวิกหลบมานั่ง ก้มหน้าร้องไห้ ครู่หนึ่ง คณิตเข้ามานั่งข้างๆ

“อยากให้คนเห็นค่าก็ต้องทำตัวเองให้มีค่า แล้วถ้าคนอื่นไม่เห็นคุณค่า อย่างน้อยเราก็เห็นคุณค่าของตัวเอง”
กรวิกหันมาต่อว่าตาเธอเลอะเป็นแพนด้า
“ถ้าจะตามมาเยาะเย้ยก็กลับไปเลย”
คณิตเห็นหน้ากรวิกก็หัวเราะขำ
“หัวเราะอะไร”
คณิตขำกลิ้ง กรวิกชักฉุน
“นี่...หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ” เธอทุบเขาอั่ก “ตาบ้า หยุดหัวเราะนะ”
คณิตรวบมือเธอไว้
“หยุดก็ได้”
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดตาที่เลอะให้
“ทำตัวให้มีค่า ดีกว่าทำหน้าให้ดูดีนะคุณ”
กรวิกนิ่งคิดไป แล้วปล่อยให้เขาเช็ดหน้าให้

กร้าวคุยกับชาติ ชาติพูดด้วยความไม่พอใจ
“เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว พอเถอะกร้าว”
กร้าวโต้กลับอย่างไม่พอใจเช่นกัน
“ลุงก็รู้ว่าผมทำอย่างนี้ทำไม”
“ถึงมันจะเป็นรอยแผลเป็นในใจแก แต่การแก้แค้นมันเหมือนการเอามีดกรีดลงบนแผลเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า สิ่งที่แกควรทำ คือวางมีดลงซะ แล้วรักษารอยแผลนั้น ไม่ใช่คอยกรีดตัวเอง”
กร้าวจะร้องไห้
“ผมก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่ลุงไม่รู้หรอกว่าผมต้องเจอกับอะไร”
“อย่าลืมว่าลุงผ่านมันมาก่อน วันนี้ลุงถึงมีสภาพแบบนี้ ลุงไม่อยากให้แกเป็นเหมือนลุงนะกร้าว”
“แต่ผมหยุดไม่ได้”
“ถึงวันนี้อาจจะหยุดไม่ได้ แต่พรุ่งนี้ก็อาจจะหยุดได้ ถึงพรุ่งนี้หยุดไม่ได้ มะรื้นนี้ก็อาจจะทำได้ อยู่ที่ว่าแกจะหยุดเมื่อไหร่เท่านั้น หรือจะต้องรอจนกว่าจะสูญเสียมากกว่านี้”
กร้าวครุ่นคิดตามคำลุง
“จำคำลุงไว้ การแค้นไม่ใช่การแก้ปัญหา แต่สิ่งที่แกควรกระทำคือให้อภัย แล้วก็ให้อภัยซะก่อนที่แกจะไม่เหลือใคร โดยเฉพาะคนที่แกรัก”
ชาติพูดจบก็เข็นรถออกไป ทิ้งกร้าวให้ยืนอยู่กับความสับสน อีกมุมหนึ่งกรวิกยืนมองอยู่ด้วยสีหน้าแววตาครุ่นคิด

กร้าวเดินมา กรวิกที่ยืนอยู่ ถามอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“นี่อากร้าวชอบนุชจริง ๆ เหรอ”
กร้าวรำคาญไม่อยากตอบ
“อาไม่ได้ชอบ”
“แล้วทำไมอากร้าวต้องคอยปกป้องนุช”
กร้าวโกรธ
“อาไม่ได้ปกป้องนุชนะนก”
“แต่สิ่งที่อากร้าวกระทำมันตรงกันข้ามกับที่อากร้าวพูด นกชักไม่แน่ใจแล้วว่าอากร้าวพูดจริง หรือยัยลิต้าอะไรนั่นพูดจริงกันแน่”
กร้าวชะงัก
“หมายความว่ายังไง”
“อากร้าวทำลายทุกอย่างของพวกวิชเวทย์อย่างที่อากร้าวต้องการแล้ว แล้วทำไมอากร้าวถึงยังไม่ปล่อยนุชไป”
กร้าวโกรธ
“เพราะพวกวิชเวทย์ยังไม่ได้ชดใช้สิ่งที่ควรชดใช้นะสิ”
“แล้วมันคืออะไร”
กร้าวอึ้งไป เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร
“แม้แต่ตัวอากร้าวเองก็ไม่รู้ว่าอะไร...แล้วจะทำไปทำไม”
กร้าวโมโห
“อย่ามาสอนอานะนก”
“นกไม่ได้สอน แต่นกพูดความจริง งั้นอากร้าวก็ทำอย่างที่ลุงชาติบอกสิคะ ปล่อยนุชกลับบ้าน ยุติเรื่องทั้งหมดซะ ก่อนที่อะไร ๆ จะแย่ไปกว่านี้”
กร้าวผิดหวัง
“นี่นกเข้าข้างพวกวิชเวทย์อีกคนเหรอ”
“นกไม่ได้เข้าข้าง แต่นกไม่แน่ใจต่างหาก ว่าตอนนี้อากร้าวกำลังโกหกทุกคนหรืออากร้าวกำลังโกหกตัวเองกันแน่”
กร้าวโกรธเสียงดัง
“นก”
กรวิกสวนแรงเขย่าตัวกร้าวคาดคั้นความจริง
“งั้นอากร้าวก็ตอบนกมาสิคะ ว่าอากร้าวไม่ได้คิดอะไรกับยัยนุช อากร้าวไม่ได้คิดอะไรกับยัยนุช”
กร้าวโมโหสุดขีดเสียงดัง
“อาบอกแล้วอาไม่ได้คิดอะไร อาไม่ได้คิดอะไร”
“งั้นก็ปล่อยนุชไปสิ”
“อยากให้ปล่อยนุชมากใช่มั้ยได้”
กร้าวพูดจบรีบเดินออกไปอย่างฉุดเฉียว กรวิกตกใจ ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร รีบวิ่งตามไป
“อากร้าว อากร้าว”

คณิตกำลังดูรอยฟกช้ำดำเขียวตามเนื้อตัวอนุชอยู่
“ทำอย่างนี้มันเกินไปจริง ๆ”
“แต่นุชไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไร ไม่ได้ จะทนให้มันแก้แค้นไปอีกนานแค่ไหน”
อนุชน้ำตาคลอ
“นุชไม่รู้...บางทีอาจจะจนกว่าคุณกร้าวจะอภัยให้พวกเรา”
คณิตถอนหายใจ
“แต่ยังไงมันก็ไม่ถูกต้อง กับคนที่ตัวเองรักแท้ ๆ”
อนุชแปลกใจ
“ว่ายังไงนะคะหมอ”
“กร้าวมันรักนุชมากรู้มั้ย...รักขนาดที่ตัวมันเองก็ไม่รู้”
อนุชไม่เชื่อ
“ไม่จริงหรอกค่ะ เค้าเกลียดนุชยังกะอะไรดี”
“งั้นทำไมเค้าไม่ปล่อยตัวนุชไป จับนุชมาขังไว้ทำไม ทั้ง ๆ ที่ตัวเองได้ไปหมดทุกอย่างแล้ว”
“บางทีเค้าอาจจะอยากให้นุชชดใช้ อย่างที่พ่อนุชทำไว้กับแม่คุณกร้าวก็ได้”
คณิตอึ้งไปเมื่อคิดว่ากร้าวกำลังจะทำอะไร ทันใดนั้น กร้าวก็โผล่เข้ามาในห้อง
“มากับฉันเดี๋ยวนี้”
กร้าวไขกุญแจโซ่ที่รัดข้อเท้านุชออก คณิตตกใจ
“จะพานุชไปไหน...”

กร้าวไม่ตอบกระชากตัวอนุชออกไป
กร้าวกระชากตัวอนุชมาหน้าบ้าน เธอร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ มุมหนึ่งไม่ไกลนัก พร้อม ขำ ชาติยืนคุยหน้าเครียดกันอยู่เรื่องอนุช ขณะเดียวกันนั้น คณิตกับกรวิกรีบวิ่งตามกร้าวมา คณิตพยายามห้าม

“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะกร้าว”
กรวิกขอร้อง
“ปล่อยนุชไปเถอะค่ะอากร้าว”
กร้าวยิ่งโกรธ
“เธอมันพวกมารยาสาไถย์ เจ้าเล่ห์เหมือนพ่อตัวเองไม่ได้มีผิด”
อนุชสวน
“งั้นคุณก็คงใจจืดใจดำ อภัยให้คนอื่นไม่เป็น เหมือนแม่ตัวเองใช่มั้ย”
กร้าวตวาด
“หยุดก้าวร้าวถึงแม่ผมซะที”
“พ่อแม่ใครใครก็รัก ฉันก็มีสิทธิ์ปกป้องท่านเหมือนที่คุณทำเหมือนกัน”
“ไม่ต้องมาทำเป็นปากดี พวกวิชเวทย์ไม่เคยยอมรับความผิดตัวเองซักคน”
“แล้วพวกที่ไม่รู้จักให้อภัยคนอื่นเรียกว่ายังไง”
“เรียกว่าผู้ชนะยังไงล่ะ...ส่วนเธอมันพวกขี้แพ้ ไสหัวออกไปจากไร่นี้ได้แล้ว”
อนุชงงคิดไม่ถึง
“คุณกร้าว”
“ฉันบอกให้ไสหัวออกไปไม่ได้ยินหรือไง”
พร้อมกับขำที่ยืนฟังอยู่ตั้งแต่แรกรีบเข้าไปฉุดตัวอนุชออกมา
“รีบออกไปเถอะค่ะคุณนุช”
อนุชเดินตามพร้อมไปอย่างงง ๆ แต่พอเห็นกร้าวกำมือแน่นด้วยความโกรธแค้น ก็แกะมือพร้อมออก
“ฉันไม่ไป”
พร้อมชะงัก
“คุณนุช”
กร้าว ชาติ คณิต กรวิก ทุกคนหันมามองอนุชเป็นตาเดียว อนุชเดินเข้ามาพูดอย่างไม่กลัว
“ตราบใดที่เค้ายังไม่ให้อภัยพวกเราวิชเวทย์”
กร้าวโกรธ
“นี่เธอตั้งใจจะยั่วประสาทฉันใช่มั้ย”
อนุชสวนแรง
“ยั่วคนบ้าแล้วจะมีประโยชน์อะไร”
ชาติพยามห้าม
“ใจเย็น ๆ หนูนุช”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 15/6 วันที่ 22 มี.ค. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager