อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 1 ส.ค. 56
รุ้ง วิ่งร้องไห้เข้าไปในห้องนอนของตัวเองและหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาดูด้วยความวิตก เธอไม่แน่ใจว่าเงินเก็บที่เหลือจะพอค่าเทอมของจริมาหรือไม่ แต่จะพยายามรวบรวม ถึงกระนั้นก็ไม่หายกังวลเลยตัดสินใจเขียนจดหมายถึงจริมา เล่าเรื่องทุกอย่างและย้ำหนักหนาไม่ให้เพื่อนรักบอกฉัตต์เรื่องสาเหตุ แท้จริงที่เปิดร้านอาหารเพราะกลัวเขารับไม่ได้“คุณฉัตต์โกรธรุ้งเหมือนลมสลาตัน พัดพาทุกสิ่งทุกอย่างหกคะมำคว่ำคะเมนไปตามๆกัน คุณฉัตต์สั่งปิดร้านอาหารแต่ที่รุ้งกังวลมากกว่าคือค่าเทอมสุดท้าย คุณริมาคงอยากรู้ว่าทำไมรุ้งถึงไม่บอกความจริง...เพราะคุณฉัตต์คงจะเสียหน้ามาก อย่าบอกเป็นอันขาดนะคุณริมา...”
“ลืมไปหรือว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”
“ไม่ลืมค่ะ ไม่ต้องไล่ซ้ำ รุ้งจะไปเดี๋ยวนี้และจะไม่กลับมาอีก...ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ”
“ฉันรู้แล้วว่าเธอไปอยู่วังใหญ่โต สุขสบายขนาดนั้นเธอจะกลับมาทำไม”
รุ้งน้ำตาคลอ สะบัดหน้าออกจากบ้านอย่างไม่เหลียวหลัง ฉัตต์เจ็บใจที่โดนเมินใส่ ตามไปตอแยโดยเฉพาะเรื่องเงินที่ได้จากการเปิดร้านอาหารซึ่งเขาไม่เคยเห็นสักบาท
“อยากรู้ใช่ไหมคะว่าไปไหนหมด ไม่มีใครเอาไปหรอกค่ะ ใช้ในเรื่องจำเป็นทั้งนั้น”
รุ้งเดินห่างออกไป ไม่ทันเห็นว่าพิสินีเข้ามาจากอีกทางและทักทายฉัตต์เสียงหวาน ชายหนุ่มอยากประชดจึงทำท่าทางจี๋จ๋าใส่จนรุ้งที่หันมาเห็นสะเทือนใจหนัก วิ่งไปหน้าประตูอย่างเร็วเพื่อหนีภาพแสลงใจ เธอไปปิดป้ายประกาศหลังจากนั้นและออกจากบ้านเงียบๆ พบยอดที่มาดักคอยจึงฝากจดหมายให้แม่ อดีตคนสวนมองมาด้วยความเป็นห่วง รุ้งยิ้มน้อยๆและอธิบายถึงสิ่งที่คิดไว้
“ฉันไม่อยู่ที่วังนั่นนานหรอก พอมีหนทางก็จะหาที่อยู่ใหม่ รอให้แม่จันทร์กลับมาก่อน”
ยอดฟังแล้วสงสารจับใจ แต่รุ้งกลับยิ้มให้อย่าง คนกำลังใจดี
“เรายังมีทาง ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก ฉันทำงาน มีเงินเดือน ส่วนแม่จันทร์มีความรู้เรื่องกับข้าว เราอาจจะเปิดร้านเล็กๆก็ได้ ไม่ต้องกลัวนะ ยังไงฉันก็ต้องหาทางทำมาหากินให้ได้”
รุ้งกลับไปแล้ว ยอดได้แต่มองตามด้วยแววตาสงสาร อยากตามไปดูแลเหมือนเคยแต่ต้องดูแลบ้านตามที่รับปากกับจันทร์...หวังว่าเมื่ออดีตหม่อมกลับมาเรื่องทุกอย่างจะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น
ooooooo
คุณหญิงทอแสงหมกมุ่นกับเรื่องของตนจนไม่เป็นทำอะไร ราชนิกุลสาวครุ่นคิดหาทางครอบครองชายเดียวอยู่ในสวนหน้าตำหนัก ผีเฟืองเห็นเป็นโอกาสดีจึงปรากฏตัวให้เห็นแล้วแกล้งชวนคุยเรื่องรุ้ง
“คนทั้งวังรู้กันทั้งนั้นแหละเจ้าค่ะ ทุกคนสงสารคุณหญิงแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะท่านหญิงโปรดมัน”
คุณหญิงทอแสงยังไม่ไว้ใจข้าหลวงเก่าแก่ ทำท่าจะเลี่ยงออกมาแต่ผีร้ายก็รู้ทัน เกลี้ยกล่อมให้หาทางกำจัดศัตรูหัวใจให้พ้นไปจากวัง
“คุณหญิงต้องกล้าหน่อยนะเจ้าคะ”
“แกพูดให้ชัดเจน ฉันฟังไม่เข้าใจ...ฉันจะไปละนะ”
“อิฉันจะบอกอีกทีแต่คุณหญิงต้องไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด รับปากสิเจ้าคะ”
คุณหญิงหรี่ตามองข้าหลวงเก่าแก่แต่ภายในใจกับชุ่มไปด้วยความหวัง...แกเสร็จฉันแน่นังรุ้ง!
ผีเฟืองย่ามใจที่คุณหญิงทอแสงให้ความร่วมมือ เฝ้ารอจนรุ้งกลับถึงวังในช่วงพลบค่ำจึงแอบตามติด หวังทำร้ายให้ตายเพื่อแก้แค้นให้ท่านหญิง แต่เพราะความดีของรุ้งและบุญกุศลจากจันทร์ที่สวดภาวนาให้เจ้ากรรมนายเวร ทำให้รุ้งแคล้วคลาดไปได้อย่างหวุดหวิด
เวลาเดียวกันที่วัดเงียบสงบนอกเมือง...จันทร์กับคุณหญิงเพ็งก้มลงกราบพระหลังจากนั่งแผ่เมตตาอยู่ครู่ใหญ่
“แม่โชคดีเหลือเกิน ถึงพ่อพจน์จะจากไปก็ยังมีลูกสาวดูแล มีหลาน...ทั้งริมาและรุ้งเป็นเด็กดี แม่ไม่ต้องเป็นห่วง เว้นก็แต่พ่อฉัตต์...ไม่รู้นิสัยจะเปลี่ยนไปไหมหรือว่าจะดื้อและรั้นเหมือนตอนเด็กๆ”
จันทร์หน้าเจื่อนเพราะมั่นใจว่าฉัตต์ต้องอาละวาดหนักแน่ คุณหญิงเพ็งเข้าใจดี ได้แต่ปลอบไม่ให้คิดมากเพราะหาทางแก้ไว้แล้ว
ฟากผีเฟืองก็ถึงกับหมดแรงนอนฟุบกับพื้นเรือน เสียงสวดมนต์บทต่างๆยังก้องในหัวจนต้องบิดตัวด้วยความเจ็บปวด ผีร้ายเจ็บใจมาก รวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายไปเอาเรื่องถึงวัดทีิ่อดีตหม่อมไปปฏิบัติธรรม วิญญาณเร่ร่อนมากมายปรากฏตัวให้เห็นแต่ไม่มีตนใดสนใจผีเฟืองแม้แต่น้อย หลวงพ่อเดินมาโปรดสัตว์และหยุดตรงหน้าผีเฟือง
“จิตของโยมรุ่มร้อนด้วยแรงอาฆาต กรรมที่จะทำดับความร้อนนั้นไม่ได้ แต่มันจะเผาผลาญ...ไม่เฉพาะดวงวิญญาณของโยมแต่เป็นชีวิตของคนที่โยมรักด้วย”
ผีเฟืองก้มลงกราบ มองตามหลวงพ่อด้วยใจนิ่งสงบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผีร้ายนั่งอยู่หน้าวัดอยู่พักใหญ่ จึงกลับมาหาท่านหญิง เมื่อทราบว่าบุหลันยังมีชีวิตและรุ้งคือฝาแฝดของชายเดียวก็ตกใจจนพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้าหมอบต่ำไม่ยอมสบตาท่านหญิง
“มันให้จี้ของท่านชายกับรุ้ง เด็กคนนั้นเกิดวันเดียว เดือนเดียวและปีเดียวกับชายเดียว” เฟืองมีสีหน้าตระหนก ท่านหญิงเลยยิ่งกริ้ว “นังบุหลันมีลูกแฝด ชายเดียวเป็นพี่น้องฝาแฝดกับนังรุ้ง ไอ้ที่คิดว่ามันตาย...มันก็ไม่ตาย!”
“หม่อมฉันรู้ว่ามันยังไม่ตายแต่ด้วยเหตุอะไรก็ไม่ทราบได้ และคิดว่ามันไปมีผัว มีลูกผู้หญิงอีกคน ไม่ได้คิดว่านังเด็กรุ้งนั่นจะเป็นฝาแฝดกับคุณชาย”
“เรื่องฝาแฝดไม่สำคัญ ลูกสาว...มันเลี้ยงมา แต่ลูกชายสิ...ชายเดียวเป็นลูกหญิงนะ มันจะทวงคืนไหม”
“ถ้าจะทวงมันคงทำตั้งนานแล้วมังคะ มันรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณชายเป็นลูกมัน”
“ถ้ามันอยากได้ลูกคืนล่ะ ชายโตเป็นหนุ่ม หน้าตาสะสวยและเรียนหมอ มันอาจอยากได้คืนให้มันมีเกียรติขึ้น”
ผีเฟืองมีสีหน้าดุดัน หัวเราะแหบพร่าเพราะคิดว่าถึงเวลาต้องกำจัดศัตรูหัวใจของท่านหญิงอีกครั้ง ท่านหญิงมองมาด้วยแววตาตื่นตระหนก รับสั่งห้ามเสียงสั่น
“เฟือง...แต่อย่าฆ่ามันนะ หญิงไม่อยากให้เฟืองฆ่าใครอีกแล้ว”
“เอามันไว้ทำไมมังคะ มันจะกลายเป็นหอกข้างแคร่ของท่านหญิง ไม่งั้นท่านหญิงจะกำจัดมันยังไงมังคะ”
ท่านหญิงนิ่งเงียบเพราะยังมืดแปดด้านแต่ก็ไม่อยากให้เฟืองทำบาป
“หม่อมฉันบาปหนักอยู่แล้ว จะมีบาปอีกสักครั้งจะเป็นไรมังคะ คุณชายเป็นลูกท่านหญิงตั้งแต่เกิดจนเดี๋ยวนี้ มันจะเอาไปไม่ได้ ข้ามศพหม่อมฉันไปก่อน”
ท่านหญิงชั่งใจอย่างหนัก ความดีที่ยึดถือมาตลอดทำให้ลังเลจะอนุญาตให้ผีบ่าวคนสนิทจัดการอดีตหม่อมกับลูกสาว ต่างจากผีเฟืองที่ไม่รอช้า ประกาศกร้าวจะหาทางหลอกล่อให้รุ้งมาตายที่วังแล้วหายตัวไปทันที ท่านหญิงจะห้ามก็ไม่ทันเสียแล้ว ได้แต่ประทับนิ่งด้วยหัวใจที่สับสนเหลือเกิน
ooooooo
ความเครียดทำให้ท่านหญิงเรียกหารุ้ง ผ่องจึงตามมาเฝ้าเพราะเข้าใจว่าอยากให้มาตรวจวัดความดันตามปกติ แต่เมื่อได้เห็นหน้าลูกสาวอดีตหม่อมจริงๆก็ทนไม่ไหว ไล่ออกจากห้องดื้อๆโดยอ้างว่าอยากประทับตามลำพัง
คุณหญิงทอแสงแอบได้ยินทุกอย่างจึงรอเยาะเย้ยที่หน้าห้อง รุ้งไม่อยากเถียงด้วยแต่ราชนิกุลสาวไม่ยอม พูดจาแดกดันโดยเฉพาะเรื่องชายเดียว
“หมั่นไส้...ไม่รู้จะอวดอ้างไปถึงไหน ฉันจะบอกให้นะว่าถึงยังไงก็ไม่มีใครยอมรับเธอหรอก เธอมันลูกแม่ค้า อย่าหวังเลยว่าวังรังสิยาจะต้อนรับ”
รุ้งเบื่อจะนิ่งเฉยจึงสวนกับเสียงเรียบ “ฉันไม่เคยหวัง...แต่ตอนนี้กำลังคิดว่า ถ้าจะหวังก็คงไม่ผิดหวังนักหรอก”
รุ้งหมุนตัวกลับห้องไปแล้ว คุณหญิงทอแสงได้แต่กระทืบเท้าเร่าๆด้วยความเจ็บใจ...ฝากไว้ก่อนเถอะอีรุ้ง!
ผีเฟืองเฝ้ามองดูด้วยแววตาสาสมใจ ลอบเข้าหาคุณหญิงทอแสงในห้องและถือโอกาสเข้าสิง ความชั่วร้ายและจิตใจที่เต็มไปด้วยตัณหาของราชนิกุลสาวทำให้ผีร้ายฮึกเหิม...รอก่อนเถอะอีบุหลัน อีรุ้ง พวกแกหนีกูไม่รอดแน่!
ฟากรุ้งก็นอนหลับลึกด้วยความอ่อนเพลียเพราะอดนอนมาหลายวันติดกัน หญิงสาวฝันถึงท่านชายที่มาเตือนให้ระวังตัว เมื่อตื่นขึ้นมาจึงขอประทานท่านหญิงเข้าเฝ้าท่านชายอีกครั้ง ภาพสองพ่อลูกนั่งมองหน้ากันทำให้ท่านหญิงแสลงใจ โอดครวญกับผีบ่าวคนสนิทด้วยความสะเทือนใจ
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 11 วันที่ 1 ส.ค. 56
ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภาละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ